Współbrzmienie czy rozdźwięk?
Odwieczny konflikt między racjami serca a rozumu nieustanie trwa. Co jest ważniejsze racjonalizm czy kierowanie się sercem? Zwolennicy poznania rozumowego powiedzą z pewnością, że empiryzm i wszelkie jego pochodne są głupotą i absurdem. Irracjonaliści zapewne w podobny sposób wyraziliby się na temat swoich przeciwników.
Jednak nie chodzi mi o to, by przyznawać racje którejś ze stron. Poza tym, jak powiedział Kostis Palamas: Serce to cud, rozum jest okiem serca. Powinna więc panować harmonia między nimi. Jednak jak wiadomo pod wpływem silnych bodźców zewnętrznych i czasami również wewnętrznych trudno o taką zgodność. Dlatego zastanawiam się nad...:tonami serca, zmiennością uczuć i stałością pewnych, powszechnych prawd rozumowych.
Mówiąc ściślej nad tym, czy serce jest w stanie poskromić rozum? Czy to może rozum zaprowadza swój porządek?
Z obserwacji i własnego doświadczenia wiem, ze człowiek zazwyczaj musi dokonywać wyborów między czymś a czymś. Nie zawsze są one właściwe, ale myślę, że te złe decyzje są także POTRZEBNE. Mikołaj Sęp Szarzyński w jednym ze swoich sonetów pisał: Pokój — szczęśliwość, ale bojowanie- byt nasz podniebny. Przecież to tzw. rozdarcie wewnętrzne dawało natchnienie wielu poetom, muzykom i innym twórcom. Jest też inspiracją dla nas. Dzięki niemu w naszym życiu bezustannie coś się dzieje, możemy myśleć i świadomie o sobie decydować. Rozum daje mądrość, ale dzięki sercu nie jesteśmy tylko inteligentnymi egoistami.
*** (Jednego serca! tak mało! tak mało)
Jednego serca! tak mało! tak mało,
Jednego serca trzeba mi na ziemi!
Coby przy mojem miłością zadrżało:
A byłbym cichym pomiędzy cichemi...
Jedynych ust trzeba!
skąd bym wieczność całą
Pił napój szczęścia ustami mojemi,
I oczu dwoje, gdzieby, patrzył śmiało,
Widząc się świętym pomiędzy świętemi.
Jednego serca i rąk białych dwoje!
Coby mi oczy zasłoniły moje,
Bym zasnął słodko, marząc o aniele,
Który mnie niesie w objęciach nieba...
Jednego serca! tak mało mi trzeba,
A jednak widzę, że żądam za wiele.
(Jednego serca! tak mało! tak mało, Adam Asnyk)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz