Sensualizmu umiejętność

Który zmysł?

W czasach oświecenia rozwinął się pogląd, głoszący, że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe, będące odbiciem rzeczywistości. John Locke- jeden z przedstawicieli tego nurtu, uważał, że: Nie ma niczego w umyśle, co nie istniałoby w zmysłach.
Sensualizm, bo tak nazywa się ta teoria filozoficzna, do dziś ma wielu zwolenników. Oczywiście większość zgodnie twierdzi, że wiedza pozyskana droga zmysłową powinna być poddana rozumowej ocenie. 

Uważam, że w dzisiejszych czasach dla ludzi najważniejszy jest wzrok i słuch. Natomiast pozostałe zdolności są często niedoceniane. Jednak po dłużyszym zastanowieniu się nad znaczeniem poszczególnych zmysłów, dochodzę do wniosku, iż najistotniejszym okazuje się dotyk. 

Uznałam dotyk za zmysł fundamentalny, ponieważ liczne przypadki wskazują na to, że ludzie niewidomi czy niesłyszący mogą normalnie funkcjonować, posługując się tylko dotykiem. Poza tym mam wrażenie, że dotyk jest zmysłem, nad którym mamy największą kontrolę. Czy można bez niego egzystować? Ciężko jest mi to sobie wyobrazić. 

Nauczyłaś mnie patrzeć

1.

Znałem tylko pozór rzeczy 

skórę przedmiotów 

Kalejdoskop i moi przyjaciele malarze 

nauczyli mnie układać świat 

z płaskich kolorów 

Kruchy świat 

tynk realności 

pod nią podskórne pęcherze powietrza 

tony próżni 

Każdy dom 

w którym nie mieszkałem 

był hotelem nicości 

Nie myślałem 

że w piersi człowieka 

mieszka serce 

Nie mogłem wyobrazić sobie 

wnętrza róży 

wnętrza obłoku 

2. 

Ty jesteś wzrokiem 

wzrokiem głębi 

prowadzisz lekko 

w trzeci wymiar 

jak jasny płomień 

który drąży 

Teraz już znam 

o jakże dobrze 

otchłań drobiazgów 

tworów ludzkich 

Przez nocne niebo 

mogę przejść 

pytając gwiazdy jak dziewczęta 

o ich imiona 

Zaprzyjaźniony z całym światem 

znam teraz ból 

i radość głębi 

znam tajemnicze słowo 

wnętrze 

Wnętrze obłoku 

Wnętrze róży 

Twoje 

3. 

Patrzę w górę - nikt nie spogląda 

Pali czoło 

Dotykam obcych klamek 

proszę: 

dziesięć paluszków 

jak dziesięć grosików 

Nocami 

widzę przez sen owoce 

różowe jak Twoje pięty 

bezbronne jabłka nad ranem

(Zbigniew Herbert Nauczyłaś mnie patrzeć)