Samych siebie nie znamy...

Człowieczeństwo nasze codzienne

Punktem wyjścia dzisiejszego wpisu będą słowa, zaczerpnięte z wiersza Wisławy Szybmorskiej: Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.
Człowiek nie jest w stanie przewidzieć jak zachowałby się w konkretnej sytuacji, co zrobiłby na miejscu kogoś innego i jaką podjąłby decyzję. Czy byłaby ona właściwa? Nikt się tego nie dowie, dopóki nie pozna jej konsekwencji.
Życie zaskakuje nas każdego dnia. Poza tym ludzie się zmieniają, dojrzewają, stają się lepsi, ale równie często staczają się po równi pochyłej.
Zadziwiamy samych siebie.
Czy istnieje ktoś, kto nie byłby chociaż raz rozczarowany swoim zachowaniem? Dlaczego robimy rzeczy, których później żałujemy?
Chyba dlatego, że jesteśmy tylko, ale i aż niedoskonałymi ludźmi. I ta niedoskonałość, mimo że rzadko przynosi pożytek, jest w człowieku czyś niesamowitym i wyjątkowym. Jakże nudny byłby przewidywalny świat.


Tyle wiemy o sobie, 
ile nas sprawdzono. 
Mowie to wam 
ze swego nieznanego serca.

(Wisława Szymborska, Minuta ciszy po Ludwice Wawrzynskiej)